Διαφορετικό τέλος σε δύο λογοτεχνικά κείμενα

Στο  πλαίσιο του μαθήματος των Κειμένων Νεοελληνικής Λογοτεχνίας της Β΄ ΕΠΑ.Λ. δόθηκε ένα διαφορετικό - πιο χαρούμενο και αισιόδοξο - τέλος σε δύο κείμενα, Το μοιρολόγι της φώκιας του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη και τα Ναυάγια του Ανδρέα Καρκαβίτσα

Ανδρέας Καρκαβίτσας, Ναυάγια

... Εκείνα τα κουφάρια δείχνουν πως κοντά βρίσκονται και τα δικά του. Κάνει δύο βήματα παρακάτω και βλέπει δύο σώματα να μοιάζουν στα αδέρφια του. Δεν μπορούσε όμως να είναι απολύτως σίγουρος, γιατί ήταν χτυπημένα και λασπωμένα. Παίρνει ένα πανί και καθαρίζει τα πρόσωπά τους, αρχίζει να κλαίει από χαρά, γιατί δεν ήταν τα αδέρφια του... Συνέχισε να ψάχνει για ώρες ατέλειωτες, αλλά μάταια. Πουθενά δε βρέθηκαν τα άψυχα, όπως νόμιζε, σώματά τους. Μετά από ώρες νύχτωσε και ξεκίνησε για να φύγει από εκεί. Δεν το έβαλε όμως κάτω, Το πρωί πήγε ξανά και άρχισε πάλι να ψάχνει. Είχε λυγίσει, δεν άντεχε άλλο, έκλαιγε ασταμάτητα, ώσπου ξαφνικά άκουσε δύο φωνές να φωνάζουν το όνομά του. Τότε γυρνάει το κεφάλι του και βλέπει πως ήταν τα αδέρφια του. Κατευθείαν έτρεξε με όση δύναμη του είχε απομείνει να τα αγκαλιάσει. Ευτυχώς δεν ήταν νεκρά, αλλά ήταν με χτυπήματα και σπασίματα. Πήρε συγκλονισμένος τα αδέρφια του ο καπετάν Ξυρίφης και φύγανε μαζί για το υπόλοιπο ταξίδι.

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, Το μοιρολόγι της φώκιας

... Δυστυχώς δεν έβρισκε το δρόμο από τον οποίο είχε κατέβει, αν και προσπάθησε πολύ. Τότε έβαλε μια δυνατή φωνή… Από τον δρόμο πάνω περνούσε η γιαγιά της, η οποία την άκουσε που καλούσε σε βοήθεια και με όλη της την δύναμη προσπάθησε να περπατήσει όσο πιο γρήγορα μπορούσε, ώστε να φτάσει σύντομα στη φωνή που ακούστηκε. Μόλις έφτασε και είδε πως ήταν η εγγονή της εκεί, τρομαγμένη και φοβούμενη μήπως έπαθε κάτι, την βοήθησε να ανέβει και ξεκινήσανε σιγά σιγά για το σπίτι τους. Όταν φτάσανε, μία έκπληξη περίμενε τη γριά Λούκαινα. Στην τραπεζαρία βλέπει να κάθεται η κόρη της, τα εγγόνια της και τα άλλα δύο αδέρφια της. Η συγκίνηση ήταν μεγάλη. Αυτή τη φορά έκλαιγε από χαρά. Ο Θεός της έδωσε χαρά μετά από τόσο πένθος.

Ελισάβετ Πετρίδου (Β5)