Η μαθήτρια Τάνια Κασάπη (Α2) δίνει ένα δικό της τέλος στο απόσπασμα του Δ. Χατζή "Η τελευταία αρκούδα της Πίνδου" που υπάρχει στο σχολικό εγχειρίδιο σελ. 87-90.
Ύστερα από κάποιο χρονικό διάστημα η Άνοιξη έκανε την εμφάνισή της, όπως και η αρκούδα. Ο Σκουρογιάννης την επισκεπτόταν συχνά. Πέρναγε ώρες μαζί της αναπολώντας τα παιδικά του χρόνια. Η συναναστροφή του μαζί της του δημιουργούσε ένα ξεχωριστό συναίσθημα και του έδινε την εντύπωση ότι όλα είχαν παραμείνει όπως παλιά.
Μια μέρα ο Σκουρογιάννης ξεκίνησε να βρει την αγαπημένη του αρκούδα. Ο ήχος των πουλιών τον συντρόφευε καθώς διέσχιζε το δάσος. Όταν έφτασε στο γνωστό σημείο δε την βρήκε. Πολλά ερωτήματα βασάνιζαν το μυαλό του. Κατέβηκε στην πλατεία και άρχισε να ρωτά τους περαστικούς, μήπως άκουσαν κάτι για την αρκούδα. Κανείς όμως δεν ήξερε τίποτα. Γύρισε στο σπίτι του κουρασμένος τόσο σωματικά όσο και ψυχικά. Ένοιωθε πάλι μόνος. Του έλειπε το άγγιγμά της και ο τρόπος που τον έκανε να νοιώθει. Αποκοιμήθηκε. Την επόμενη μέρα πολύ ταλαιπωρημένος πήγε στο κοντινό περίπτερο, αγόρασε μια εφημερίδα και διάβασε τις ειδήσεις. Η ματιά του έπεσε σε μια ανακοίνωση: "Αρκούδα βρέθηκε στη γύρω περιοχή να απειλεί τη ζωή ανθρώπων. Μεταφέρθηκε αμέσως από τη Φιλοζωική σε καταφύγιο, μέχρι να αποφασίσουν οι αρμόδιοι πού θα εγκατασταθεί".
Ο Σκουρογιάννης αποφάσισε να πάει να την συναντήσει για τελευταία φορά. Ο υπεύθυνος του είπε ότι η αρκούδα είχε κατέβει στο χωριό, μάλλον γιατί ήθελε να τον συναντήσει, και τρομοκρατούσε τους ανθρώπους. Γι΄ αυτό και την απομάκρυναν από εκεί. Τον οδήγησε στο κλουβί της και τον άφησε μόνο μαζί της. Ο Σκουρογιάννης την χάιδεψε για τελευταία φορά και της ψιθύρισε στο αυτί να προσέχει...
Τελικά ο άνθρωπος μπορεί να δεθεί με οποιαδήποτε ψυχή πάνω στη γη. Ο Σκουρογιάννης συνδέθηκε με την αρκούδα, της έδωσε αγάπη και πήρε πολλή αγάπη και αυτός. Η επαφή του μαζί της του έκανε μεγάλο καλό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου