Ο μαθητής Θάνος Κοπρίδης (Α2) δίνει ένα δικό του τέλος στο απόσπασμα του Δ. Χατζή "Η τελευταία αρκούδα της Πίνδου" που υπάρχει στο σχολικό εγχειρίδιο σελ. 87-90.
… Σκεφτόταν για πολύ καιρό τι
θα μπορούσε να κάνει και του ήρθε μια ιδέα. Σκέφτηκε να βοηθήσει αυτός, ώστε οι
αναμνήσεις του από το χωριό να ξαναζωντανέψουν. Είχε πολύ καιρό μπροστά του να
σκεφτεί τις αλλαγές που θα έκανε. Οι χωρικοί που μείνανε στο χωριό δεν ήτανε
πολλοί, ήτανε όμως αρκετοί για να βοηθήσουν ώστε να ξαναζωντανέψει το χωριό.
Σκέφτηκε τα παλιότερα έθιμα και την παλιά εικόνα του χωριού. Μίλησε στους
συγχωριανούς του και όλοι μαζί άρχισαν να ξαναχτίζουν το όμορφο χωριό τους και
να επισκευάζουν τα νεοκλασικά τους σπίτια. Μάζεψε τα παιδιά και τους είπε πως
πρέπει να αγαπάνε τον τόπο τους. Τους έδειξε παλιά παιχνίδια και τους
ενθουσίασε. Πέρασαν έτσι μήνες σκληρής δουλειάς και στο τέλος τα κατάφεραν.
Όταν έφτασε η Άνοιξη, πήγε να δει την αρκούδα του. Δεν την βρήκε όμως στη φωλιά
της και κατέβηκε σκυθρωπός προς το ποτάμι. Εκεί έκπληκτος είδε την αγαπημένη
του αρκούδα να τρώει ψάρια. Έτρεξε και την αγκάλισε. Καινούργια ζωή άρχιζε και
για τους δυο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου